शून्य - अनीता जोशी

 शब्दांनीच काढिले वर्म 

शब्दातून घातला घाव 

संयम सुटला मनाचा

जसे मनास आले खेळीला डाव

बोचरे शब्द झेलताना वाटले

 जणू टोचले असंख्य काटे

 अर्थ त्याचे काळीज भेदीत गेले  

अश्रू होऊन वाहिले डोळ्यां वाटे

हृदयशून्य या दुनियेशी

 आता कितपत झगडावे

 माणसानेच का रे 

माणुसकीला सोडावे

 शब्द फुलांच्या बागेतून

 का नच शब्द वेचून आणावे 

नाहक वर्म काढत 

नात्यांचे धागे तोडावे

 शब्द फुलांच्या गुंफित माळा 

बनवावे अलंकार

 बहरून येईल नाते 

आनंदाला नुरे पारावार